معنی یه کش - جستجوی لغت در جدول جو

یه کش

فرهنگ گویش مازندرانی

غیه کشیدن

بانگ برآوردن، فریاد بلند کشیدن

فرهنگ فارسی عمید

غاشیه کش

آنکه زین پوش اسب مخدوم را بر دوش بکشد، حمل کنندۀ غاشیه
کنایه از خدمت گذار، فرمان بردار

فرهنگ فارسی عمید

قیه کشیدن

(تَ)

آوازی خاص که در جشن های عروسی و غیره کشند و بیشتر اکراد و الوار و روستائیان. (یادداشت مؤلف). جیغ کشیدن بهنگام جشن (مانند عروسی، مخصوصاً از طرف زنان). (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

خایه کشیده

(یَ / یِ کَ / کِ دَ /دِ)

خصی کرده. اخته کرده. (آنندراج). اخته. (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 379). مجبوب

لغت نامه دهخدا

زه کش

(فَ تَ / تِ)

که زه کشی کند. رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

یخ کش

(یَ کَ / کِ)

آنکه یخ حمل کند. آنکه با ارابه یا مال یخ برد. آنکه ارابۀ یخ کشی کشد. (یادداشت مؤلف) ، مال یا ارابه ای که یخ برد. ارابۀ یخکشی. ارابه ای که با آن یخ حمل کنند. (یادداشت مؤلف). وسیلۀ نقلیه که با آن یخ به جاها برند، قلاب که بدان یخ از روی آب به سوی خود کشند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یخ کش

(یَ)

نام یکی از دهستانهای بخش بهشهر شهرستان ساری. این دهستان در جنوب خاوری بهشهر طرفین رود خانه نکا واقع شده و هوای آن معتدل و مرطوب و قسمتهای کنار رودخانه مالاریایی است. راه دهستان صعب العبور و مالرو و مرکز دهستان آبادی اولارا است. این دهستان از 20 آبادی تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 4500تن است و دیه های مهم آن عبارتند از: غریب محله. اوارد. محمدآباد. پچت. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

غیه کشیدن

(دِ رَ کَ دَ)

در تداول عوام، صوتی خاص از گلو بیرون کردن، مانند آواز اکراد و الوار در اول حمله به دشمن، و مانند آواز زنان در عروسی. آواز درآوردن زنان برای استمداد. رجوع به غیو و غیه شود

لغت نامه دهخدا

مایه کشمیر

(یَ / یِ یِ کَ / کِ)

کنایه از بت کشمیر است:
همیشه تا بپرستند مایۀ کشمیر
همیشه تا بفروزند مایۀ خرداد.
مسعودسعد (دیوان چ یاسمی ص 128)

لغت نامه دهخدا

کرایه کش

(پَ / پِ نَ / نِ گُ)

مکاری. (یادداشت مؤلف). کراکش. چارواداری که پیشۀ وی به کرایه دادن ستور است. (ناظم الاطباء). رجوع به کراکش و مکاری شود

لغت نامه دهخدا

راویه کش

(فَ / فِ گُ سَ سْ تَ / تِ)

اشتر یا ستوری که مشک و خیک آب را حمل کند. مشک کش: و مصر و قاهره را گویند پنجاه هزار شتر راویه کش است که سقایان آب کشند و سقایان که آب بر پشت کشند خودجدا باشند. (سفرنامۀ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی ص 56)

لغت نامه دهخدا

غاشیه کش

(بُ دَ اَ)

برندۀ غاشیه. کشندۀ غاشیه. حامل غاشیه:
مقرعه زن گشت رعد مقرعۀ او درخش
غاشیه کش گشت باد غاشیۀ او دیم.
منوچهری.
این غاشیه کش گشته پیش غالب
این بسته میانک به پیش بطام.
ناصرخسرو.
زیر رکابش نگر حلقه به گوش آسمان
پیش عنانش ببین غاشیه کش روزگار.
خاقانی.
نوبه زنت کیقباد میده نهت اردشیر
نیزه برت تهمتن غاشیه کش گستهم.
خاقانی.
در پیش او که غاشیه کش بود جبرئیل
هم انبیا پیاده دویده هم اصفیا.
عطار.
چون ماه رخش به حسن میتازد
صد غاشیه کش بدلبری هستش.
عطار.
و رجوع به غاشیه شود